Tis alweer een poos geleden. Maar het optreden heeft zo een indruk op me achter gelaten. Had er ook best lang naar toe geleefd, ondanks dat ik vaak het vergeten was dat ik er heen zou gaan. Soms zoemt het nog door m'n lichaam. Dan voel je weer die drum en guitaren door je lichaam fibreren, hoor je weer die teksten en zie je weer die grootse groep op t podium staan. Beelden schieten dan weer door t hoofd. Vandaar dat ik altijd foto's neem. Wanneer ik ze terug kijk dan stromen de beelden weer terug naar voren voor je ogen langs en beleef je het weer op nieuw. M'n computer staat vol met gelukte en mislukte foto's. Ik bewaar ze allemaal, want het blijven moment opnames die vast zitten aan een belevenis. De - in mijn ogen - gelukte foto's wil ik dan altijd wel laten zien om de ervaring te delen. Zo goed als. De avond was een en al actie. op t podium en achter mij, waar de lichamen door de zaal vlogen en links/ recht insloegen op de weerloze dames die met hun vriendjes die niets vermoedend met hun aandacht op het podium gericht waren. Nadat Stillwell het publiek niet echt roeren kon -Was wel goed, maar had geen raak vlakken met het publiek. Wanneer je teksten wijdt aan rappers uit de jaren 80 en 90, krijg je Metal fans uit Nederland niet echt mee.konden de lokale helden een poging doen. Dat lukte Dead man's curse aardig. Het klonk groots en ondanks dat het merendeels onbekend was kregen ze het publiek mee. Ook tussen de coulissen stonden veel mensen verwondert te luisten leek wel. Iets wat de Fieldy en POD met de C+C Music factory rapper niet voor elkaar kreeg. Het gevolg was dan ook dat wanneer Korn de eerste snaar aan tikte de zaal ontplofte in een continue moshpit dat pas op hield toen Korn echt klaar was.Ik had me voor genomen om geen camera mee te nemen deze keer om niet het halve optreden door een lens te zien, maar kon het niet laten toch m'n compact Canon mee te nemen. Tussen het springen, klappen vangen, vuist pompen en mee schreeuwen heb ik toch wat pogingen gedaan om het een en ander vast te leggen.
Het leverde soms wat aparte fotos op zoals deze van Mr. Davis die zoals gewoonlijk helemaal uit z'n plaat gaat samen met een hand van een fan. Verders heb ik alleen fotos van Fieldy en Mr. Davis, Munky stond aan de andere kant daar ben ik ook heen gesprongen, maar daar kon het echt niet stil staan. De drummer zat in een monster set up van een drumstel, wat een geluid kwam daar vandaan!
Fieldy had meerdere guitaren, waar de witte en die donkere met de neon snaren wel de mooiste waren.
Ik moet t toch gezegd hebben. Als je geen fan bent moet je thuis blijven. Toen de blaaszak er bij werd gehaald werd er op beledigende wijze Homo geroepen naar Jonathan Davis. Nu is het een achterhaald scheldwoord en het blijft toch vreemd dat je de man waar voor je komt en betaald om te zien, gaat uitschelden. Dat soort domme mensen mogen omvallen van mij.
oh ja, er stond nog een guitarist op t podium...
